Lopend de grens over

We hebben onszelf beloofd om weer meer avontuurlijk te reizen en minder te plannen. We hebben een taxi gevraagd om ons naar een berg (heuveltje; 350 m hoogte) te brengen en dan naar de grens.

Een mooie berg, veel trappen, een goede oefening voor de volgende berg (4000m).

De chauffeur brengt ons naar de grens en wil daarna, met ons mee, weer wegrijden. Kennelijk in de veronderstelling dat wij alleen de grens willen zien, ha ha ha. We stappen uit en gaan lopend de grens over.
Daar lopen we, met onze backpacks op, in niemandsland tussen Brunei en Malaysie! Geen idee hoe we straks naar Kota Kinabalo gaan komen (5 uur rijden).

Bij de andere grens kijken ze ons verbaast aan. Wij komen jullie vandaan? Uit Holland! Ha ha ha, kijk maar naar die sterke benen....
En hoe gaan jullie verder? We hopen op een grote, witte, 4wheeldrive die richting Kota Kinabalu gaat (in mijn ooghoeken zag ik zo'n auto de grens naderen). De bestuurder van die auto kwam op ons afgereden en vroeg ons waar we naar toe wilden. Naar KK, maar een beetje die kant op is okay.

We konden instappen en zijn, met een tussenstop bij een restaurantje als lunch en een leuk gesprek, naar ons hostel gebracht in KK. Superleuk, en dat alles omdat we van de gebaande paden gingen.