Welvaart en welzijn

We genieten. Het is heerlijk te niksen, te lezen, te kletsen spelletjes te doen, zo op ons strandje. En natuurlijk lekker zwemmen en snorkelen. Bijzonder om zo een subtropisch aquarium in te lopen in je zwembroek. Nederland is al snel heel ver weg....

Op het eiland zijn alle bewoners (en nieuwe investeerders) in rap tempo bezig een eigen resort neer te zetten. Wij zitten in het laagseizoen, dus nu is de tijd voor hen om een grote slag te slaan wat betreft het bouwen. Helaas wordt eea niet gecoördineerd en op elkaar afgestemd, zoals in de Serangetti woestijn. Daar hebben de ondernemers overleg met elkaar gehad, en gezien dat ze als community verantwoordelijkheid moeten nemen voor de omgeving, willen ze allen welvaart kunnen gaan ervaren.

Op koh lipe is dat dus anders; er ligt ongelooflijk veel vuil en de resorts zijn niet op elkaar afgestemd. Er lijkt niet gezocht te worden naar niches, noch in de type resorts, nog in de winkeltjes. Het succes zal hen snel overspoelen en verlaten en het paradijs verloren. (Zoals vele paradijzen verloren gaan aan een vermelding in de lonely planet...).

Ik kan het de bewoners niet kwalijk nemen, zij zien ineens een kans hun welvaart te vergroten, en nemen die met beide handen aan. Maar als ik langs de huizen loop, waar een tv aanstaat en de (plastic) rotzooi de tuin vult, vraag ik me af of de welvaart niet een deel van het welzijn en geluk heeft afgenomen.