(klant)vriendelijkheid
Door: Bart
Blijf op de hoogte en volg Bart
18 September 2010 | Maleisië, Kuala Lumpur
Wheelers backpackers Kuala Lumpur
Op de bos en lommerweg is een snackbar waar je naast friet ook chinees eten kan bestellen. Beiden (de patat en de loempia) hebben eenzelfde smaak.
Marijne en ik hebben het hierover in het kader van onze carriere. We willen en kunnen veel, maar zullen toch moeten specialiseren/ keuzes maken om echt goed (en daarmee prettig) te kunnen werken.
Van de andere kant bestaan er tegenwoordig ook fushion restaurants. Zij 'mengen' expres (itt de genoemde snackbar) verschillende keukens met elkaar. Soms een beetje vreemd, maar wel erg lekker.
Wat is het verschil tussen de snackbar en de fushion keuken?
De fusion doet het express, met de intentie om lekker eten te maken en niet om zoveel mogelijk mensen te bedienen. Daarmee wordt automatisch ook gekeken naar welke elementen passen naast elkaar; versterken elkaar?
Hmm, hoe dat te vertalen naar carrieres?
We nemen overdag de trein. Spannend, naar Singapore!
We verwachtten een zeer moderne, schone stad, met vele geboden....
Bij de grens, het is inmiddels donker, moeten we de trein uit en door de douane.
Na de douane, vlak voor aankomst in Singapore, begint een oudere man een praatje met ons. Koetjes en kalfjes. Ik antwoord kort, hij gaat ons straks vragen om geld, of een taxi aanbieden of een hotel oid.
En ja hoor, zijn kleindochter blijkt te studeren in Amsterdam (dus hij zal wel om woonruimte gaan vragen straks).
En wat blijkt? Hij wilde echt alleen maar een praatje maken, gaf tips over Singapore en t was gezellig.
Waarom ben ik zo achterdochtig??? Waarom kan ik het niet geloven dat iemand gewoon even leuk wil praten met een onbekende, zonder bijbedoelingen??
Het einde van het spoorlijn is ook echt het einde. Geen hub naar de stad. Zelfs geen PIN. Het is van Malaysie geweest en ze hebben het pas recentelijk gegeven aan Singapore.
We gaan dus maar lopend het CBD van Singapore in, op zoek naar een PIN automaat en dan op de een of andere manier een slaap plekken vinden. Het is inmiddels 2230. We proberen wat backpackers plekken te bellen. Allemaal vol. Misschien moeten we straks over op het noodplan; een gewoon hotel pakken...
Moe en hongerig, letterlijk bij de pakken neergezeten bij de PIN automaat in een leeg winkelcentrum in het zakencentrum van Singapore.
En dan worden we weer aangesproken, nu door een westers stel, met de vraag of we verdwaald zijn. Met internet op hun telefoon komen we tot een slaapplek, ze vragen of we met hun wat willen eten en dan brengen zij ons naar het hostel. Goed plan!!!
Ineens zitten we in de auto in Singapore en begint een nieuw avontuur.
We eten met zn vieren en hebben het over de business spirit van de Aziaten. Mark en Diana kwamen net terug van een dag kantoorinrichting kopen. Ze stonden verbaasd van de enorme oprechte klantvriendelijkheid van de aziaten. We constateren dat de aziaten het gaan winnen, so eager als ze zijn om goede business te doen.
Op de bos en lommerweg is een snackbar waar je naast friet ook chinees eten kan bestellen. Beiden (de patat en de loempia) hebben eenzelfde smaak.
Marijne en ik hebben het hierover in het kader van onze carriere. We willen en kunnen veel, maar zullen toch moeten specialiseren/ keuzes maken om echt goed (en daarmee prettig) te kunnen werken.
Van de andere kant bestaan er tegenwoordig ook fushion restaurants. Zij 'mengen' expres (itt de genoemde snackbar) verschillende keukens met elkaar. Soms een beetje vreemd, maar wel erg lekker.
Wat is het verschil tussen de snackbar en de fushion keuken?
De fusion doet het express, met de intentie om lekker eten te maken en niet om zoveel mogelijk mensen te bedienen. Daarmee wordt automatisch ook gekeken naar welke elementen passen naast elkaar; versterken elkaar?
Hmm, hoe dat te vertalen naar carrieres?
We nemen overdag de trein. Spannend, naar Singapore!
We verwachtten een zeer moderne, schone stad, met vele geboden....
Bij de grens, het is inmiddels donker, moeten we de trein uit en door de douane.
Na de douane, vlak voor aankomst in Singapore, begint een oudere man een praatje met ons. Koetjes en kalfjes. Ik antwoord kort, hij gaat ons straks vragen om geld, of een taxi aanbieden of een hotel oid.
En ja hoor, zijn kleindochter blijkt te studeren in Amsterdam (dus hij zal wel om woonruimte gaan vragen straks).
En wat blijkt? Hij wilde echt alleen maar een praatje maken, gaf tips over Singapore en t was gezellig.
Waarom ben ik zo achterdochtig??? Waarom kan ik het niet geloven dat iemand gewoon even leuk wil praten met een onbekende, zonder bijbedoelingen??
Het einde van het spoorlijn is ook echt het einde. Geen hub naar de stad. Zelfs geen PIN. Het is van Malaysie geweest en ze hebben het pas recentelijk gegeven aan Singapore.
We gaan dus maar lopend het CBD van Singapore in, op zoek naar een PIN automaat en dan op de een of andere manier een slaap plekken vinden. Het is inmiddels 2230. We proberen wat backpackers plekken te bellen. Allemaal vol. Misschien moeten we straks over op het noodplan; een gewoon hotel pakken...
Moe en hongerig, letterlijk bij de pakken neergezeten bij de PIN automaat in een leeg winkelcentrum in het zakencentrum van Singapore.
En dan worden we weer aangesproken, nu door een westers stel, met de vraag of we verdwaald zijn. Met internet op hun telefoon komen we tot een slaapplek, ze vragen of we met hun wat willen eten en dan brengen zij ons naar het hostel. Goed plan!!!
Ineens zitten we in de auto in Singapore en begint een nieuw avontuur.
We eten met zn vieren en hebben het over de business spirit van de Aziaten. Mark en Diana kwamen net terug van een dag kantoorinrichting kopen. Ze stonden verbaasd van de enorme oprechte klantvriendelijkheid van de aziaten. We constateren dat de aziaten het gaan winnen, so eager als ze zijn om goede business te doen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
