Push the button!
Door: Bart
Blijf op de hoogte en volg Bart
20 September 2010 | Singapore, Singapore
Fietsen door Singapore! Wow, wat heerlijk!!! Wat een vrijheid! Fiets pakken en wegfietsen!
De helft van Singapore is snelweg, en het is wennen met linksrijden (het gaat makkelijk, alleen in noodgevallen ga ik automatisch weer op de oude piloot en schiet ik naar rechts).
Een van de stops is het Swiss hotel, het hoogste hotel van Azie. Bovenop (72/ 73e verdieping) is een restaurant waar je een goed uitzicht hebt op de stad.
Ik heb hoogtevrees en heb claustrofobisch neigingen (dat wil zeggen, ik meed vroeger de lift en was zeer angstig in liften), een mooie uitdaging dus! Vanaf het F1 circuit, de stad was half al aangekleed voor het grote festijn, zag ik de toren. Sjeesie, wat is die hoog!. Ik mocht mn fiets niet parkeren voor de deur (leipe hollander, zag ik de deftige portier denken) dus die kwam voor de mc donalds te staan. Pijpen aanzippen en een trainingsjackie over mn bezweette shirt.
Bij de receptie gaf ik aan naar het restaurant te willen. Mijn blanke huidskleur is mijn bioritmische toegangscode waarmee ik altijd in dit soort plaatsen toch wordt doorgelaten (je weet maar nooit, blanken kunnen altijd echt rijk blijken te zijn, ook al zijn ze bezweet, stinken ze en lopen in oude, niet passend bij de omgeving kleren). Dus ik naar de lift.... 72 verdiepingen, hoe gaat dat? Ik was alleen (in tegenstelling van de Petronas Towers waar we met zn allen en vooral met mijn lief samen omhoog gingen). Omhoog gaan betekende een steeds grotere leegte creeren onder mij, alleen gescheiden door de dunne (?) bodem onder mij.
Ik sta alleen in de lift. De knop van 72 staart mij aan......
Als ik m indruk, gaan de deuren dicht en heb ik er geen controle meer over....
Als ik m indruk, ga ik mijn doel halen en mezelf overwinnen.
Ik druk m in.
Op het LED schermpje zie ik dat we naar de 1e gaan, de 2e, de 3de, de 4e en daarna naar EZ (wiehoe, sjakie en de glazen lift).... tot de 65e verdieping en zo door naar de 72e.
Beduusd kom ik naar 43 seconden de lift uit, schrik van het uitzicht.
Na 10 seconden ben ik geacclimatiseerd en geniet van het uitzicht (wat een wereldstad) en mijn overwinning.
Ik neem me voor om in mijn leven op de knop te blijven drukken.
De helft van Singapore is snelweg, en het is wennen met linksrijden (het gaat makkelijk, alleen in noodgevallen ga ik automatisch weer op de oude piloot en schiet ik naar rechts).
Een van de stops is het Swiss hotel, het hoogste hotel van Azie. Bovenop (72/ 73e verdieping) is een restaurant waar je een goed uitzicht hebt op de stad.
Ik heb hoogtevrees en heb claustrofobisch neigingen (dat wil zeggen, ik meed vroeger de lift en was zeer angstig in liften), een mooie uitdaging dus! Vanaf het F1 circuit, de stad was half al aangekleed voor het grote festijn, zag ik de toren. Sjeesie, wat is die hoog!. Ik mocht mn fiets niet parkeren voor de deur (leipe hollander, zag ik de deftige portier denken) dus die kwam voor de mc donalds te staan. Pijpen aanzippen en een trainingsjackie over mn bezweette shirt.
Bij de receptie gaf ik aan naar het restaurant te willen. Mijn blanke huidskleur is mijn bioritmische toegangscode waarmee ik altijd in dit soort plaatsen toch wordt doorgelaten (je weet maar nooit, blanken kunnen altijd echt rijk blijken te zijn, ook al zijn ze bezweet, stinken ze en lopen in oude, niet passend bij de omgeving kleren). Dus ik naar de lift.... 72 verdiepingen, hoe gaat dat? Ik was alleen (in tegenstelling van de Petronas Towers waar we met zn allen en vooral met mijn lief samen omhoog gingen). Omhoog gaan betekende een steeds grotere leegte creeren onder mij, alleen gescheiden door de dunne (?) bodem onder mij.
Ik sta alleen in de lift. De knop van 72 staart mij aan......
Als ik m indruk, gaan de deuren dicht en heb ik er geen controle meer over....
Als ik m indruk, ga ik mijn doel halen en mezelf overwinnen.
Ik druk m in.
Op het LED schermpje zie ik dat we naar de 1e gaan, de 2e, de 3de, de 4e en daarna naar EZ (wiehoe, sjakie en de glazen lift).... tot de 65e verdieping en zo door naar de 72e.
Beduusd kom ik naar 43 seconden de lift uit, schrik van het uitzicht.
Na 10 seconden ben ik geacclimatiseerd en geniet van het uitzicht (wat een wereldstad) en mijn overwinning.
Ik neem me voor om in mijn leven op de knop te blijven drukken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
