Brommer rijden

On the rocks - Bukit Lawang

Tijd voor wat actie! We huren een brommer en gaan op weg naar de olifanten in T. Er is ons verteld dat we daar een gids voor nodig hebben, zonder kan echt niet. We zijn superkoppig en gaan zelf op weg, ook omdat voor ons het doel niet het belangrijkste is, we willen gewoon met zn tweeen lekker brommer rijden.

We komen halverwege en besluiten terug te keren omdat we honger hebben. De mensen onderweg kijken verbaasd naar ons, twee blanken op een brommer op de onverharde weg. Kinderen willen met ons op de foto, iedereen zwaait en lijkt heel aardig.

Bij terugkomst gaat Marijne nog even het dorp in. Ik rijd naar het tweede busstation en maak daar een paar foto's, het ligt op de heuvel. Bij het weggaan gaat de brommer niet in zn neutraal. Ik besluit hem te starten in zn één, met de hand-rem ingeknepen. Don't try this at home, of in iedergeval niet in op een plek met een afgrond zoals de plek waar ik mij bevond op dat moment....

De brommer start, schiet vooruit en terwijl ik half erop en half eraf zit danwel erachteraan ren op weg naar de afgrond, realiseer ik me ineens dat dit helemaal mis is. Net zoals vroeger, wanneer de fietssturen van mij en een vriend in elkaar kwamen en ik een splitseconde voordat het ging gebeuren, wist dat we gingen vallen op het asfalt onder ons.

Ik weet niet of het koelbloedigheid is, slimheid of geluk. Binnen twee seconden, (twee meter) kom ik de laatste strohalm tegen die mij en mn brommer scheidt van de afgrond die ik ook al zie, zo'n 5 meter beneden me.

Ik pak de paal van het huisje vast, de brommer valt, hangt half over de afgrond, ik hou m tegen met mn voet. Iedereen (er hangen overal mensen in Indonesie, het lijkt een hele lange vakantie voor ons allemaal) is geschrokken.

Heel opgelucht en blij rijd ik een paar minuten later weer weg, me realiseerend hoeveel (extra) geluk ik vandaag weer heb gehad.....