Tuben!
Door: Bart
Blijf op de hoogte en volg Bart
30 September 2010 | Indonesië, Batavia
On the rocks – Bukit Lawang
Tas ingepakt en getubed! Ons werd met handen en voeten uitgelegd dat we ergens voor een dammetje eruit moesten, met de tube (een grote auto binnenband) om de dam moesten lopen en dan weer het water in.
En, dat het eindstation van de tube tocht een plek was met veel busjes.
Het tuben in B.L is nog niet zo groots als in Vangvien (Laos), en wij zien daar wel een groeimarkt in. Om het te promoten hebben we in Vangvien stijl getubed: eerst een biertje genomen en toen te water. Gezien de lengte van de tocht (3 uur tuben en een uur met de bus terug) en het starttijdstip (1700) verwachtte we rond 8 weer terug te zijn. De dame van de bandenverhuur had al gezegd dat het wsl niet zou gaan lukken. En we moesten er ergens uit waar veel bussen zouden zijn, maar misschien reden die bussen niet meer.
Er was kortom veel onduidelijk, dus terwijl we in onze banden sprongen die voor ons lagen in de rivier dacht ik aan Carry Tefsen: Op goed geluk!
Tuben was heerlijk, af en toe heftig, als je omgeslagen was, moest je heel snel je band grijpen, anders zou die wegdrijven in de snelle rivier.
Onderweg kwamen we niemand tegen, we gingen ook echt door het platte land met hier en daar een (heftige) waterversnelling. Op gegeven moment begon het te regenen en was dat in de verte een bliksemschicht? Dat bleek zo te zijn, maar goed, dat was nog ver weg. Blijkbaar gingen we naar elkaar toe, de afstand werd steeds kleiner.
Op gegegeven moment zagen we twee jongens op de kade. Met wat handgebaren konden we duidelijk maken dat we naar Bukit Lawang wilden. Dus op de brommer, met een gangetje van zeventig en een band in onze armen savonds weer terug naar de bandenverhuur. Heerlijk gevoel, zo vrij door het land te gaan.
Tas ingepakt en getubed! Ons werd met handen en voeten uitgelegd dat we ergens voor een dammetje eruit moesten, met de tube (een grote auto binnenband) om de dam moesten lopen en dan weer het water in.
En, dat het eindstation van de tube tocht een plek was met veel busjes.
Het tuben in B.L is nog niet zo groots als in Vangvien (Laos), en wij zien daar wel een groeimarkt in. Om het te promoten hebben we in Vangvien stijl getubed: eerst een biertje genomen en toen te water. Gezien de lengte van de tocht (3 uur tuben en een uur met de bus terug) en het starttijdstip (1700) verwachtte we rond 8 weer terug te zijn. De dame van de bandenverhuur had al gezegd dat het wsl niet zou gaan lukken. En we moesten er ergens uit waar veel bussen zouden zijn, maar misschien reden die bussen niet meer.
Er was kortom veel onduidelijk, dus terwijl we in onze banden sprongen die voor ons lagen in de rivier dacht ik aan Carry Tefsen: Op goed geluk!
Tuben was heerlijk, af en toe heftig, als je omgeslagen was, moest je heel snel je band grijpen, anders zou die wegdrijven in de snelle rivier.
Onderweg kwamen we niemand tegen, we gingen ook echt door het platte land met hier en daar een (heftige) waterversnelling. Op gegeven moment begon het te regenen en was dat in de verte een bliksemschicht? Dat bleek zo te zijn, maar goed, dat was nog ver weg. Blijkbaar gingen we naar elkaar toe, de afstand werd steeds kleiner.
Op gegegeven moment zagen we twee jongens op de kade. Met wat handgebaren konden we duidelijk maken dat we naar Bukit Lawang wilden. Dus op de brommer, met een gangetje van zeventig en een band in onze armen savonds weer terug naar de bandenverhuur. Heerlijk gevoel, zo vrij door het land te gaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
