Adelaide

Na 50 uur treinen zijn we aangekomen in Adelaide, aan de zuidkust van Australie!
We willen/moeten straks ook nog van Sydney naar Perth, per trein of per vliegtuig (in Perth hebben we een vlucht), dus ik vraag alvast aan het loket of er voor december nog plekken zijn in de IndoPacific. Er zijn er nog 12 en het gaat snel...
Maar goed, wij zijn even klaar met het treinen, dus besluiten eerst een hostel te zoeken en de beslissing uit te stellen.

Al zoekend naar een goed hostel, we hebben ongeveer 8 hostels gezien, zien we de hele stad; het is niet zo groot. Goeie vibe hier.

Uiteindelijk vinden we een superhostel: vrij internet, heel vriendelijke mensen, schoon, lekkere kamers. Om een beetje geld uit te sparen slapen we in een kleine kamer, in een hoogslaper.

Het is een mooie dag, op het terras van het hostel zien we de bloesem in de bomen, je kan voelen dat de lente in de lucht hangt. Best vreemde ervaring, gezien dat wij nog geen winter hebben gehad.

Rondom Adelaide zijn er wijngaarden en dus wijnproeverijen en dus gaan wij wijnproeven. Het wijndrinken is nog niet echt een onderdeel van de Australische cultuur, maar het is in opkomst.

Half uurtje met de bus en daarna lopen. De eerste proeverij blijkt toch iets verder te liggen dan we dachten, maar goed, we zijn op vakantie! In een dorpje waar we doorheen lopen blijken heel veel duitsers te zitten, er is zelfs een duitse school.

Monter stappen we door. Vlak bij de proeverij, in de wijngaard, zien we ineens iets bewegen en weer stilstaan. Het zal toch niet???
Er heen lopend blijkt het wel zo te zijn, de eerste kangoeroes (of eigenlijk, de eerste niet-discutable kangoeroe, vriendinlief schijnt vanuit de trein er al gezien te hebben) in het wild!!

Met geluidjes manen we de twee beesten weg te lopen, we willen ze graag zien jumpen. Dus wij beetje schreeuwen, klakken met de tong, bewegingen maken etc. (mensen die voorbij reden, zullen wel gedacht hebben dat we al wijn geproefd hadden...). En uiteindelijk springen ze verder, vreemd, het doet echt pre-historisch aan.

Aangekomen bij de proeverij blijkt het geen oud kasteel te zijn, maar een modern gebouw. Dat mag de pret niet drukken, deze werd zelfs groter; het proeven blijkt gratis te zijn.
Bij elk glas, er wordt een bodempje uitgeserveerd, wordt ons verteld wat voor wijn het is, welke druif etc. We kunnen er helaas niet lunchen, alles is al volgeboekt.
Na een bodempje of 5 dan maar op weg naar de volgende.

De afstanden zijn wat groot en het is heel warm, dus we besluiten te liften. De mensen zijn zo blij (komen ook van de eerste proeverij) en verbaasd (dat wij hier rondlopen) dat ze ons niet naar het kruispunt brengen maar helemaal naar de volgende proeverij.

Ook daar weer bodempjes geproefd. Na 8 bodempjes verschillende wijn en nog steeds niet gelunched te hebben, begint het naar mijn hoofd te stijgen.

We lopen terug door het wijnveld, te genieten van de zon en een beetje te zingen. Bij de weg gekomen, lopen we te dralen. Linksom of rechtsom?
Een auto, ook van de proeverij komend, stopt naast ons, de man en de vrouw vragen ons of alles goed gaat en of we een lift willen. Nou, we willen wel naar het dorp, daarvandaan gaat onze bus naar Adelaide.
Ze willen ons wel brengen naar Adelaide, of hebben we zin om eerst nog een proeverij te bezoeken?

Met zn vieren in de auto, op weg naar de proevrij blijkt het te klikken. Wat ook wel fijn is, deze proeverij heeft een andere opzet waarbij we zitten aan tafels ipv staan aan een bar.
De man en vrouw vieren vandaag dat ze 7 jaar getrouwd zijn en zijn daarom aan het wijnproeven. Zij is zinger/songwriter en hij werkt op een spruitjesboerderij (met als grootste afnemer Nederland..). Het is erg gezellig, van het één komt het ander dus zitten we een paar uur later in Adelaide aan het avondmaal. Marijne en ik vinden voelen ons een beetje bezwaard, omdat wij zo dicht op hun 7 jarig huwelijksfeestje zitten, maar zij schijnen het erg leuk met ons te hebben en het is ook gezellig.

Vroeg naar bed, de wijn en het vele eten maakt ons loom....