Yogja

Helemaal gaar de trein uitgestapt. Ons hostel is ver weg van het treinstation, dus met de becak (fietstaxi). In tegenstelling tot alle verkopers die we zijn tegengekomen, hebben de meeste becak rijders geen zin in ons. We lopen zelf naar ze toe, sommige geven geen thuis, weten niet waar het is of vragen veel te veel. Uiteindelijk lukt het toch, tevreden en moe naar bed gegaan.
Dag erop een brommer gehuurd en na het kopen van kaartjes voor de trein naar Jakarta naar Bodubodur gereden (1,5 uur rijden). Onderweg een door de merapi vulkaan weggevaagd dorpje gezien (dwz de restanten). Een grootste attractie, vele mensen die daar stoppen.
Bodubodur was erg mooi en rustig (op drukke dagen komen er 90.000 mensen), vanwege de vulkaan uitbarsting. Lekker brommeren door het hectische verkeer.
Savonds bij viavia gegeten, een wereldwijde keten (gestart door een paar belgen) met veel aandacht voor locaal voedsel en locale mensen.

Volgende ochtend weer vroeg opgestaan, met de trein naar Jakarta. Weer in de business class. Dat betekent dus dat we een eigen bank hebben met zn tweeen en dat er een ventilator hangt in de wagon. Daarnaast lopen er vele mensen door het gangpad met eten, drinken, prullaria en leed (bedelaars) in de aanbieding. Het zijn er echt heel veeeeeel.